دانشگاه شهید باهنر کرمان

 آمار

تعداد نشریات26
تعداد شماره‌ها447
تعداد مقالات4,557
تعداد مشاهده مقاله5,380,004
تعداد دریافت فایل اصل مقاله3,580,074
آزادمنش, علی. (1396). بررسیِ تقابلِ سنّت (اسطوره، دین و تاریخ باستان) و مدرنیسم در اندیشه و آثار ملک‏ الشّعرای بهار. , 20(41), 1-24. doi: 10.22103/jll.2017.1709
علی آزادمنش. "بررسیِ تقابلِ سنّت (اسطوره، دین و تاریخ باستان) و مدرنیسم در اندیشه و آثار ملک‏ الشّعرای بهار". , 20, 41, 1396, 1-24. doi: 10.22103/jll.2017.1709
آزادمنش, علی. (1396). 'بررسیِ تقابلِ سنّت (اسطوره، دین و تاریخ باستان) و مدرنیسم در اندیشه و آثار ملک‏ الشّعرای بهار', , 20(41), pp. 1-24. doi: 10.22103/jll.2017.1709
آزادمنش, علی. بررسیِ تقابلِ سنّت (اسطوره، دین و تاریخ باستان) و مدرنیسم در اندیشه و آثار ملک‏ الشّعرای بهار. , 1396; 20(41): 1-24. doi: 10.22103/jll.2017.1709

بررسیِ تقابلِ سنّت (اسطوره، دین و تاریخ باستان) و مدرنیسم در اندیشه و آثار ملک‏ الشّعرای بهار

نثرپژوهی ادب فارسی
مقاله 1، دوره 20، شماره 41، تیر 1396، صفحه 1-24    اصل مقاله (445 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22103/jll.2017.1709
نویسنده
علی آزادمنش*
استادیار و عضو هیئت علمی مجتمع آموزش عالی بم
چکیده
از میان شاعران عصر مشروطیّت کم‏تر شاعری را مانند ملک‏الشّعرای بهار می‏توان سراغ داشت که مضامین و درون‏مایه‏های شعر او، ترکیبی از دو جنبۀ کهنه و نو باشد. بهار از واپسین شاعران قصیده‏پرداز، سنّت‏گرا و نامدار ایران است که ابعاد شخصیّتش چندگانه است. او علاوه بر اینکه سیاست‏مداری مجرّب و نامی است، شاعری آزادی‏خواه و متجدّد نیز هست. وی به تاریخ و گذشتۀ ایران با مباهات می‏نگرد و همواره بدان می‏بالد. کم­تر شعری در دیوان بهار می‏توان دید که در آن، تلمیح یا اشاره‏ای به اسطوره‏های کهن و داستان‏های تاریخی نباشد. از سوی دیگر، بهار شاعری معتدل و سیاست مداری مدرن است که عمیقاً ظهور و ضرورت مدرنیسم را درک کرده و از پیشگامان و مدافعان اصلاح و تجدّد در جامعۀ عصر خود است.
از این روی مقاله می­کوشد تا بر پایۀ رویکردهای سه­گانۀ اسطوره، دین و تاریخ از یک سو و مدرنیسم از دیگر سو، شیوه‏ها و ابعاد نگاه این دو رویکرد متقابل را در اندیشه و آثار بهار که خود هرگز در گذشته و اساطیر متوقّف نگردیده و اهمیّت تجدّد را نیز به درستی درک و تجربه نموده است، بررسی نماید.
کلیدواژه‌ها
اسطوره؛ تجدّد؛ سنّت؛ مدرنیسم؛ ملک الشّعرای بهار
مراجع

فهرست منابع

الف)کتاب­ها

  1. آجودانی، ماشاءالله. (1382). یا مرگ یا تجدّد. تهران: اختران.
  2. احمدی، بابک. (1373). مدرنیته و اندیشۀ انتقادی. چ اول. تهران: نشرمرکز.
  3. ____________. (1390). معمّای مدرنیته. چ هفتم. تهران: نشرمرکز.
  4. الیاده، میرچا. (1386). چشم اندازهای اسطوره. جلال ستّاری. چ دوم. تهران: نشرتوس.
  5. ___________. (1389). رساله در تاریخ ادیان. جلال ستّاری. چ چهارم. تهران: نشر سروش.
  6. برمن، مارشال. (1380). تجربۀ مدرنیته. مراد فرهادپور. تهران: طرح نو.
  7. بهار، محمد تقی. (1355). بهار و ادب فارسی. محمّد گلبن. چ دوم. تهران: شرکت سهامی کتاب‏های جیبی.
  8. _____________. (1371). تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران. چ چهارم. تهران: امیرکبیر.
  9. _____________. (1390). دیوان اشعار بهار. تهران: نگاه.
  10. بهار، مهرداد. (1389). پژوهشی در اساطیر ایران. چ هشتم. تهران: آگه.
  11. پارسی نژاد، ایرج. (1385). تلقّی بهار از شعر (ارج نامۀ ملک الشعرای بهار). تهران: میراث مکتوب.
  12. حقیقی، شاهرخ. (1391). گذار از مدرنیته؟ نیچه، فوکو، لیوتار، دریدا. چ پنجم. تهران: آگه.
  13. زرین کوب، عبدالحسین. (1369). در قلمرو وجدان. تهران: علمی.
  14. ___________________. (1370). با کاروان حلّه. چ ششم. تهران: علمی.
  15. سپانلو، محمّدعلی. ( 1382). بهار. چ دوم. تهران: طرح نو.
  16. شفیعی کدکنی، محمّدرضا. (1390). با چراغ و آینه. چ سوم. تهران: سخن.
  17. قاضی مرادی، حسن. (1390). اسطوره اندیشی جماعت ما (مجموعه گفتگوها). چ سوم. تهران: هرمس.
  18. محجوب، محمّدجعفر.  (1378). خاکستر هستی. تهران: مروارید.
  19. مختاری، محمّد. (1379). اسطورۀ زال. تهران: توس.
  20. میر انصاری، علی. (1385). ارج نامۀ ملک الشّعرای بهار. تهران: میراث مکتوب.
  21. میر سپاسی، علی. (1385). تأملی در مدرنیتۀ ایرانی. جلال توکّلیان. تهران: طرح نو.
  22. همایون کاتوزیان، محمّدعلی. (1391). ایران جامعۀ کوتاه مدت. تهران: نشر نی.
  23. یاحقی، محمّدجعفر. (1375). فرهنگ اساطیر و اشارات داستانی در ادبیات فارسی. تهران: سروش.
  24. یوسفی، غلامحسین. ( 1378). چشمۀ روشن. تهران: علمی.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 995
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 797


سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب