دانشگاه شهید باهنر کرمان

 آمار

تعداد نشریات26
تعداد شماره‌ها447
تعداد مقالات4,557
تعداد مشاهده مقاله5,380,003
تعداد دریافت فایل اصل مقاله3,580,072
صدیقی نژاد, سپهر, خلیفه لو, سیّد فرید. (1396). معرّفی پاره‌ای از مختصّات واجی منحصربه‌فرد گویش رودباری (کرمان). , 20(41), 183-204. doi: 10.22103/jll.2017.1717
سپهر صدیقی نژاد; سیّد فرید خلیفه لو. "معرّفی پاره‌ای از مختصّات واجی منحصربه‌فرد گویش رودباری (کرمان)". , 20, 41, 1396, 183-204. doi: 10.22103/jll.2017.1717
صدیقی نژاد, سپهر, خلیفه لو, سیّد فرید. (1396). 'معرّفی پاره‌ای از مختصّات واجی منحصربه‌فرد گویش رودباری (کرمان)', , 20(41), pp. 183-204. doi: 10.22103/jll.2017.1717
صدیقی نژاد, سپهر, خلیفه لو, سیّد فرید. معرّفی پاره‌ای از مختصّات واجی منحصربه‌فرد گویش رودباری (کرمان). , 1396; 20(41): 183-204. doi: 10.22103/jll.2017.1717

معرّفی پاره‌ای از مختصّات واجی منحصربه‌فرد گویش رودباری (کرمان)

نثرپژوهی ادب فارسی
مقاله 9، دوره 20، شماره 41، تیر 1396، صفحه 183-204    اصل مقاله (513.55 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22103/jll.2017.1717
نویسندگان
سپهر صدیقی نژاد* 1؛ سیّد فرید خلیفه لو2
1دانشجوی دکترای زبان شناسی همگانی دانشگاه سیستان و بلوچستان
2استادیار زبان شناسی همگانی دانشگاه سیستان و بلوچستان
چکیده
  «رودباری» وابسته به گروه گویش­های بَشْکَرْدی و از اعضای کمتر شناخته­شدۀ خانوادۀ زبان‌های ایرانی جنوب غربی­است که گونه‌های آن با چند مختصّۀ واکه‌ای و همخوانیِ منحصربه‌فردِ واجْگانی در جنوب استان کرمان رواج دارند؛ مختصّاتی که تاکنون مورد پژوهش دقیق زبان­شناختی واقع نگردیده­اند و مطالعۀ علمیِ آنها برپایۀ اصول پذیرفتۀ زبان­شناسی نوین ضرورتی بسیار بدیهی دارد. گفتنی­است برخی از این مختصّات، بازماندۀ مختصّات واجی فارسی میانه و پاره­ای دیگر نتیجۀ وقوع تحوّل در واجْگانِ فارسی میانه به شیوه­ای خاص در این گویش­اند. البتّه پژوهش حاضر می­کوشد بر پایۀ تحلیل پیکرۀ زبانیِ حاصل از کار میدانی و ضبط گفتار آزاد گویشوران بی­سواد و سالخوردۀ گونۀ رایج در شهرستان قلعه‌گنج، پنج مورد از آن مختصّات واجیِ بارز را از منظر زبان­شناسی هَمْزمانی بررسی و معرّفی نماید. به بیان دقیق‌تر، این پژوهش سعی دارد با به­کارگیری آزمون «جفت­های کَمینۀ مطلق» ارزش واجیِ پنج آوای خاصِ واجْگانِ این گویش را بیازماید که عبارتند از: واکه­های مرکّب فُرودین [ɪə] و [ʊə]، همخوان روانِ تَکْ­زنشیِ [ɾ]، و ‌همخوان‌های لبی­شدۀ [gw] و [xw] در آغازۀ هجا. یافته­های پژوهش نشان می‌دهد تمامیِ آواهای مزبور در واجْگانِ گویش رودباری تمایزدهندۀ معنا و لذا دارای پایگاه و ارزشِ واجی­اند، امّا میزان تقابل واجی آنها یکسان نیست؛ یعنی از حیث میزان تقابل واجی، آنها در امتداد یک پیوستار عمودیِ چهارجایگاهی قرار می­گیرند که واکه­های [ɪə] و [ʊə] مشترکاً در بالاترین جایگاه و همخوان­های [ɾ]، [gw] و [xw] نیز به ترتیب در جایگاه­های دوّم تا چهارم جای می­گیرند.
کلیدواژه‌ها
گویش رودباری؛ واجْگان؛ واکۀ مرکّب فُرودین؛ همخوان روان؛ همخوانِ لبی‌شده
مراجع

 فهرست منابع

الف)کتاب­ها

  1. نیک‌نَفْس دهقانی، اسلام. (1377). بررسی گویش جیرفت و کهنوج. چاپ اوّل. کرمان: مرکز کرمان­شناسی.

 

ب) مقاله­ها

  1. دُرّی، نجمه و خیراندیش، سیّد مهدی و مریدی، زینب. (1392). «توصیف ساختمان فعل در گویش کوه‌شهری». ادبیّات و زبان‌های محلی ایران زمین. سال سوّم. شمارة 4، 88-62.
  2. رستمی ابوسعیدی، علی‌اصغر. (1382). «وجه تمایز گویش بَشاکَردی و فارسی در بعضی جنبه‌های آوایی و دستوری». ادب و زبان فارسی. شمارة 13، 122-105.
  3. کردستانی، سارا. (1391). گویش مُحْمِدی. در مجموعه مقالات اوّلین همایش بین­المللی گویش‌های مناطق کویری ایران، ویراستۀ گلاله هنری، سمنان: دانشگاه سمنان. 1751-1739
  4. مطلّبی، محمّد و شیبانی‌فرد، فاطمه. (1392). «مواردی از واج‌شناسی تاریخی گویش رودباری کرمان». ادب و زبان. سال 16. شمارة 34، 329-311.
  5. مطلّبی، محمّد و کردستانی، سارا. (1393). «بررسی زبان­شناختی گویش مُحْمِدی جبالبارز کرمان». زبان­شناسی و گویش­های خراسان. سال 6. شماره 10، 120-97.

 

ج) پایان­نامه­ها

  1. صدیقی‌نژاد، بختیار. (1389). بررسی توصیفی ساختواژۀ گویش بَشاکَرْدی. پایان­نامۀ کارشناسی ارشد زبان­شناسی همگانی. دانشگاه سیستان و بلوچستان.
  2. کردستانی، سارا. (1389). بررسی زبان­شناسانۀ گویش مُحْمِدی (جبالبارز جنوبی). پایان­نامۀ کارشناسی ارشد فرهنگ و زبان­های باستانی. دانشگاه شهید باهنر کرمان.
  3. مطلّبی، محمّد. (1385). بررسی گویش رودباری (کرمان). رسالۀ دکترای فرهنگ و زبان‌های باستانی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

 

د) منابع لاتین

  1. Okati, Farideh. (2012). The Vowel Systems of Five Iranian Balochi Dialects. 1st ed. Uppsala: Uppsala University.
  2. Bussmann, Hadumod (2006). Routledge Dictionary of Language and Linguistics. Gregory Trauth and Kerstin Kazzazi. 1st ed. London and New York: Routledge.
  3. Gershevitch, I. (1959). “Travels in Bashkardia”, Journal of the Royal Central Asian Society. Vol. 46, 213-225.
  4. Jahani, Carina and Korn, Agnes. (2009). “Balochi” Windfuhr, Gernot (ed.), The Iranian Languages. London and New York: Routledge. 634-692.
  5. Sᴋᴊᴁʀᴠø, Prods Oktor (1988). “Baškardi”. Encyclopedia Iranica. Vol. 3, 846-850.
  6. Sᴋᴊᴁʀᴠø, Prods Oktor (1989). “Languages of Southeast Iran: Lārestānī, Komzārī, Baškardī”. Linguarum Iranicarum. 363-369.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 852
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 644


سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب