دانشگاه شهید باهنر کرمان

 آمار

تعداد نشریات26
تعداد شماره‌ها447
تعداد مقالات4,557
تعداد مشاهده مقاله5,379,997
تعداد دریافت فایل اصل مقاله3,580,061
جعفری قریه علی, حمید. (1396). طرز بیان غزّالی در نصیحة الملوک برای انتقال مفاهیم مورد نظر خود. , 20(42), 97-120. doi: 10.22103/jll.2018.1970
حمید جعفری قریه علی. "طرز بیان غزّالی در نصیحة الملوک برای انتقال مفاهیم مورد نظر خود". , 20, 42, 1396, 97-120. doi: 10.22103/jll.2018.1970
جعفری قریه علی, حمید. (1396). 'طرز بیان غزّالی در نصیحة الملوک برای انتقال مفاهیم مورد نظر خود', , 20(42), pp. 97-120. doi: 10.22103/jll.2018.1970
جعفری قریه علی, حمید. طرز بیان غزّالی در نصیحة الملوک برای انتقال مفاهیم مورد نظر خود. , 1396; 20(42): 97-120. doi: 10.22103/jll.2018.1970

طرز بیان غزّالی در نصیحة الملوک برای انتقال مفاهیم مورد نظر خود

نثرپژوهی ادب فارسی
مقاله 5، دوره 20، شماره 42، دی 1396، صفحه 97-120    اصل مقاله (416.43 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22103/jll.2018.1970
نویسنده
حمید جعفری قریه علی*
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ولیعصر رفسنجان
چکیده
نصیحة­الملوک­کتابی است از امام محمّد غزالی که با نثری ساده و روان در موضوع حکمت عملی بر اساس دین و به منظور هدایت پادشاهان و درباریان نوشته شده­است. نویسنده در این کتاب با گزینش ساخت­های زبانی مناسب، عقاید و اندیشه­های خود را بیان کرده­است. صراحت و شفافیت حاکم بر متن، نصیحه­الملوک را در شمار متن­های گفتمان محور نشان می­دهد. این پژوهش به بررسی ویژگی­های سبکی نصیحه­الملوک در پیوند با عناصر ایدئولوژیک درون متنی می­پردازد. هدف از این پژوهش آن است که نشان دهد ساختارها و رخدادهای کلامی می­توانند ایدئولوژی حاکم بر متن را به مخاطب منتقل کنند.
بر اساس نتایج این پژوهش، نگرش عرفانی غزّالی که بر بنیاد پیوند شریعت و طریقت است، در گزینش عناصر زبانی و سازه­های کلامی تأثیرگذار بوده­است. استناد مستمر به آیات، احادیث و روایات و بسامد حکایات، سیطرۀ اندیشه­های ایدئولوژیک را بر متن نشان می­دهد. شگردهای محدود بلاغی به­ویژه آرایه­های تقسیم و تمثیل نیز در جهت اهداف ایدئولوژیک  به خدمت گرفته­شده­اند.
کلیدواژه‌ها
نصیحه الملوک؛ ایدئولوژی؛ ویژگی های سبکی؛ گزینش انگیره دار
مراجع

منابع

الف) کتاب­ها

  1. ایگلتون، تری. (1388). پیش­درآمدی بر نظریۀ ادبی. ترجمۀ عباس مخبر. چاپ پنجم. تهران: مرکز.
  2. حق­شناس، علی­محمد. (1376). مقالات ادبی، زبان­شناختی. تهران: نیلوفر.
  3. چندلر، دانیل. (1386). مبانی نشانه­شناسی. ترجمۀ مهدی پارسا. تهران: سورۀ مهر.
  4. رضانژاد، غلامحسین. (1376). اصول علم بلاغت در زبان فارسی. تهران: انتشارات الزهراء.
  5. زرافا، میشل. (1386). جامعه شناسی ادبیات داستانی. ترجمۀ نسرین پروینی. تهران: سخن.
  6. ژنت، ژرار. (1392). تخیّل و بیان. ترجمۀ الله شکر اسداللهی تجرق. تهران: سخن.
  7. صفوی، کورش. (1391). آشنایی با زبان­شناسی در مطالعات ادب فارسی. تهران: علمی.
  8. _______، ___ . (1390). از زبان شناسی به ادبیات. جلد2. تهران: سورة مهر.
  9. فتوحی، محمود. (1369). سبک شناسی، نظریه­ها، رویکردها و روش­ها. تهران: سخن.
  10. غزالی، ابوحامدمحمد. (1389). نصیحة­الملوک. به تصحیح عزیزالله علیزاده. تهران: فردوس.
  11. هولمز، رابرت ال. (1391). مبانی فلسفۀ اخلاق. ترجمۀ مسود علیا. چاپ سوم. تهران: ققنوس.

 

 

 

ب) مقاله ­ها

  1. صادقی علی آبادی، مسعود. (1382). «نصیحه­الملوک، رساله­ای اخلاقی یا سیاسی». مجلۀ کتاب ماه علوم احتماعی. ش.73-74، صص 38-41.

 

ج) پایان­نامه­ ها

  1. احمدی کافشانی، راضیه. (1392). نقد و بررسی و تطبیق اجتماعیات و سیاسیات در نصیحه­الملوک و اخلاق ناصریی و تحفه­الملوک. به راهنمایی احمد خیالی خطیبی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز. 
  2. حقیقت­نما، طاهره. (1392). بررسی تطبیقی آموزه­های اخلاقی نصیحه­الملوک و سیاست نامه با محوریت نهج­البلاغه. به راهنمایی عزیز­الله توکلی کافی­آباد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد. 
  3. چیت­ساز، امیر رضا. (1393). ادبیت در  نصیحه­الملوک­های فارسی با تکیه بر سیاست نامه، قابوس­نامه و نصیحة­الملوک. به راهنمایی محمد پارسانسب. دانشگاه تربیت معلّم تهران.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,036
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 942


سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب