
تعداد نشریات | 26 |
تعداد شمارهها | 447 |
تعداد مقالات | 4,557 |
تعداد مشاهده مقاله | 5,379,993 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,580,060 |
بلاغت طنز در آثار ادیب قاسمی کرمانی | ||
مجله مطالعات ایرانی | ||
مقاله 8، دوره 16، شماره 32، اسفند 1396، صفحه 129-142 اصل مقاله (655.18 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
نسرین فلاح* 1؛ احمد امیری خراسانی2 | ||
1استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
2دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
چکیده | ||
ادیب قاسمی (1238- 1308ه.ش)، نویسنده و شاعر طنزپرداز کرمانی در زمان قاجاریه بود. تدریس در دارالفنون و حشر و نشر با مشروطه خواهان را از ویژگی های بارز حیات او دانسته اند. وی نیستان و خارستان را با نظیره گویی از بوستان و گلستان سعدی تألیفکرد. این نظیره گویی طنزآمیز با ابتکار شخصی مؤلّف خویش همراه گشته و مجموعه ای متنوّع و مفرّح را فراهمنمودهاست. بلاغت طنز در آثار ادیب قاسمی با شگردها وصنعت های خاصّی در دو شاخة علم معانی و بیان برجسته شده که افزون بر معرّفی سبک وی، یافته های ارزشمندی را در زمینة پیوند طنز و بلاغت سنّتی ارائه نمودهاست. این پژوهش به شیوهای تحلیلی- توصیفی، شگردهای بلاغی طنزپردازی در آثار ادیب قاسمی کرمانی و کارکردهای هریک را در پیوند با مخاطب و کلّ متن تحلیل نمودهاست. یافته ها نشان داده که کاربرد صنعت های ادبی با محوریّت تشبیه، در شکل گیری سبک ادیب و برجسته سازی طنز وی نقشی مؤثّر داشته است. | ||
کلیدواژهها | ||
طنز؛ بلاغت؛ کلّیات آثار ادیب قاسمی کرمانی؛ علم معانی و بیان | ||
مراجع | ||
کتابنامه الف. کتابها 1. ابن منظور، محمّدبن مکرّم. (1374ق.). لسانالعرب. بیروت:بیجا. 2. باستانی پاریزی، محمّد ابراهیم.(1367). فرمانفرمای عالم. چ دوّم، تهران: علمی. 3. بهزادی اندوهجردی، حسین.(1378). طنز و طنز پردازی در ایران. تهران: نوبهار و صدوق. 4.تفتازانی، سعدالدین مسعودبن عمر. (1318). شرح مختصرالمعانی. چ سوم، قم: دارالذخائر. 5. تنکابنی، فریدون.(1348). یادداشت های شهر شلوغ. تهران: پیشگام. 6. حلبی، علی اصغر.(1364). مقدّمه ای بر طنز و شوخ طبعی در ایران.تهران: پیک. 7. داد، سیما.(1382). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: مروارید. 8. دهخدا، علی اکبر.(1377). لغتنامه. تهران: دانشگاه تهران. 9. شمیسا، سیروس(1386). انواع ادبی. تهران: میترا . 10. _______(1375). معانی. چ چهارم، تهران: میترا. 11. صدر، رویا. (1381). بیست سال با طنز. تهران: هرمس. 12. علومی، محمّدعلی(1393). بررسی طنز در خارستان حکیم قاسمی کرمانی. تهران: سورة مهر. 13. قاسمی کرمانی، قاسم.(1372).کلّیات آثار ادیب قاسمی کرمانی. به کوشش ایرج افشار.کرمان: مرکز کرمانشناسی. 14. میر صادقی، میمنت. (1385) . واژه نامه هنر شاعری( فرهنگ تفصیلی اصطلاحات فن شعر و سبک های آن). چ سوم، تهران: کتاب مهناز. ب. مقالات 15. پورنامداریان، تقی.(1387). «بلاغت مخاطب و گفتگوی با متن».نقد ادبی. س اوّل، ش 1 ، صص 11- 37. 16. چناری، عبدالامیر(1384).«طنز در شعر حافظ». پژوهشنامه علوم انسانی. ش 45- 46، صص 39-52. 17. خرقانی، حسن .( 1389).«درآمدی بر بحث سوگند در قرآن». فصلنامة الهیات و حقوق. ش1. قابل دستیابی در http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/86248/1 18. رادفر، ابوالقاسم( 1388). «زبان، صور و اسباب ایجاد طنز». تحقیقات زبان و ادب فارسی. رورۀ 1، شمارۀ 1، صص 107 – 121. 19. سید علوی، سید ابراهیم.(1381).«ادبیات طنز و تعریض». مجلة اندیشة اسلامی. ش 3، صص63-68. 20. شفیعی کدکنی، محمدرضا.(1380). «طنز حافظ» . درج در: تک درخت( مجموعه مقالات، هدیة دوستان و دوستداران به محمد علی اسلامی ندوشن). تهران: آثار و یزدان، 301-311. 21. شوقی نوبر، احمد.(1371). «طنز و شیوه های گوناگون آن». مجلة کیهان اندیشه. ش 42، صص112-126 . 22. طالبیان، یحیی و فاطمه تسلیم جهرمی.(1388) .«ویژگی های زبان طنز و مطایبه در کاریکلماتور». فنون ادبی. س اول. ش 1، صص 13-40. 23. غضنفری، محمّد.(1388).«پژوهش در کاربرد آرایههای ادبی در طنز معاصر فارسی و مقایسة اجمالی آنها در طنز انگلیسی». جستارهای ادبی. ش 165،صص 113- 137 . 24. فتوحی، محمود.(1386).« نگاهی انتقادی به مبانی نظری و روشهای بلاغت سنّتی». ادب پژوهی.س اول. ش 3، صص 9- 37. 25. فشارکی، محمّد.(1388). «علم بیان». پژوهشنامه زبان و ادب فارسی.س اول. ش 2، صص 1-10. 26. قدمنان، رزاق.(1391).«شگردهای مولانا در تبدیل اثری عامیانه به اثری ادبی با تکیه بر حکایت طنزآمیز شهری و روستایی». سبک شناسی نظم و نثر فارسی. ش 18، صص 243- | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 841 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 564 |