بررسی اصول مملکت‌داری و حکومت در نهج‌البلاغه و سیاست‌نامه (با تکیه بر اخلاق و مسئولیت‌های حاکمان)

فهرست منابع

الف)کتاب­ها

1. قرآن کریم
2. بابایی، محمدباقر. (1384). مبانی استراتژی فرهنگی از دیدگاه امام علی (ع). تهران: نشر دوره جنگ.
3. جمعی از نویسندگان. (1379). آشنایی با نهج‌البلاغه. تهران: شهریار.
4. ------------. (1383). رفتارهای علوی و راه‌های تحقق آن. تهران: انتشارات دانشگاه امام حسین (ع).
5. جهان بزرگی، احمد. (1388). اصول سیاست و حکومت. تهران:  
6. خامنه ای، سیدعلی. (1367). حکومت در اسلام. سومین و چهارمین کنفرانس اندیشة اسلامی.
7. خواجه نظام الملک، ابوعلی. (1390). سیاست‌نامه (سیرالملوک). تصحیح محمد استعلامی، تهران: نگاه.
8. دهخدا، علی‌اکبر. (1373). لغت‌نامه دهخدا. زیر نظر محمد معین و جعفر شهیدی. مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. تهران: دانشگاه تهران.
9. صدوق، محمد. (1372). عیون الاخبار رضا. ترجمه علی‌اکبر غفاری و حمیدرضا مستفید. دوجلدی، تهران: انتشارات جهان.
10. مسعودی، علی ابن الحسین. (1409 ه. ق.). مروج الذهب و معادن الجوهر. به کوشش اصغر داغر، قم: انتشارات دارالهجره.
11. نهج‌البلاغه. (1361). ترجمة محمد دشتی. تهران: موسسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمؤمنین.

ب) مقاله­ها

1. حاج بابایی، محمدرضا و شهبندی، محمود. (1391). «ابعاد فساد از دیدگاه خواجه نظام الملک». مجلة سیاست، تابستان، دوره 42، شماره 2 . صفحات 75-59.
2. حیدری، غلامرضا. (1395). «بررسی اصول مملکت داری و حکومت در نهج البلاغه با تکیه بر عدالت اجتماعی سیاسی و اقتصادی». کنفرانس بین المللی ادبیات و زبانشناسی.
3. خسروبیگی، هوشنگ. (1382). «اندیشه های خواجه نظام الملک توسی در سیاست نامه». کتاب ماه، تاریخ و جغرافیا، آبان 1382، شمارة 73. صفحات 70-60.
4. دانش، موسی. (1379). «سیاست و حکومت در نهج‌البلاغه». مجله مشکوة، پاییز و زمستان، شماره‌های 68 و 69. صفحات 166-148.
5. یوسفی، غلامحسین. (1347). «پیر سیاست». مجلة جستارهای ادبی دانشگاه فردوسی مشهد، بهار و تابستان 1347، شماره های 13و 14. صفحات 58-14.