تحلیل شیوه‌های اثرپذیری روزبهان بقلی از قرآن کریم و احادیث در مشرب‌الأرواح

فهرست منابع

الف) کتاب‌ها

1. قرآن کریم.
2. آتش، سلیمان. (1381). مکتب تفسیر اشاری. ترجمة توفیق سبحانی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
3. تفسیر نمونه. (1371). زیرنظرِ ناصر نکارم شیرازی. ج6، 26 و 27. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
4. حلبی، علی اصغر. (1374). تأثیر قرآن و حدیث در ادب فارسی. تهران: اساطیر.
5. خرمشاهی، بهاءالدین. (1373). قرآن‌پژوهی: هفتاد بحث و تحقیق قرآنی. تهران: نشر فرهنگی مشرق.
6. داد، سیما. (1392). فرهنگ اصطلاحات ادبی: واژه‌نامه مفاهیم و اصطلاحات ادبی فارسی و اروپایی (تطبیقی و توضیحی). چ ششم. تهران: مروارید.
7. روزبهان بقلی، ابومحمد. (1426هـ). مشرب الارواح. تصحیح عاصم ابراهیم کیالی حسینی شاذلی درقاوی. بیروت: دارالکتب العلمیه.
8. روزبهان بقلی، ابومحمد. (1374). شرح شطحیات. تصحیح هانری کربن. چاپ سوم. تهران: طهوری.
9. ساسانی، فرهاد. (1389). معناکاوی به سوی نشانه‌شناسی اجتماعی. تهران: علم.
10. سجودی، فرزان. (1393). نشانه‌شناسی کاربردی. ویرایش دوم. تهران: علم.
11. صفوی، کوروش. (1394). معنی‌شناسی کاربردی. تهران: همشهری.
12. طباطبایی، محمدحسین. (1374).تفسیر المیزان‏. ترجمة محمدباقر موسوی. ج3، 7، 8 و 20. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
13. طغیانی، اسحاق و تقی اجیه. (1390). علوم قرآنی و تأثیر قرآن و حدیث در ادب فارسی. دانشگاه آزاد اسلامی خمین.
14. لغت‌نامه. (1377). تألیف علی‌اکبر دهخدا. زیرنظرِ محمد معین و جعفر شهیدی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
15. مؤذنی، علی‌محمد. (1372). در قلمرو آفتاب: مقدمه‌ای بر تأثیر قرآن و حدیث در ادب فارسی. تهران: قدیانی.
16. نویا، پل. (1373). تفسیر قرآنی و زبان عرفانی. ترجمة اسماعیل سعادت. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
17. هلیدی، مایکل و رقیه حسن. (1393). زبان، بافت و متن: جنبه‌هایی از زبان در چشم‌اندازی اجتماعی ـ نشانه‌شناختی. ترجمة مجتبی منشی‌زاده و طاهره ایشانی. تهران: علمی.

ب) مقاله­ها

1. پورنامداریان، تقی و الهام رستاد. (1392). «بررسی و تحلیل کاربرد آیات و احادیث در شرح شطحیات روزبهان بقلی»، متن‌پژوهی ادبی، ش 58، سال 17، ص28-7.
2. صباغی، علی. (1394). «نقد و بررسی اقتباس با نگاه بلاغی»، پژوهش‌های ادبی ـ قرآنی، سال سوم، ش3، ص 62-48.
3. نیری، محمدیوسف و لیلا روغن‌گیری. (1391). «مقایسة تأویل‌های عرفانی روزبهان در عبهرالعاشقین و عرایس‌البیان»، بوستان ادب، سال چهارم، ش 3، ص184-159.
4. جعفرپور، میلاد و مهیار علوی مقدم. (1392). «مضمون عیاری و جوانمردی و آموزه­های تعلیمی-القایی آن در حماسه­های منثور (مطالعۀ موردی: سمک عیار، داراب­نامه، فیروز­شاه­نامه)». متن­شناسی ادب فارسی. شماره 9، صص 13-36.
5. جعفری قنواتی، محمد. (1387). «تئاتر: گوشه­هایی از هنر نقالی». هنر. شماره 77، صص 107-127.
6. حسینی سروری، نجمه و رقیه بهاآبادی. (1392). «نوع­شناسی آثار نقیب­الممالک». نثرپژوهی ادب فارسی. شماره 34، صص 149-176.
7. ذاکری کیش، امید و محسن محمدی فشارکی. (1392). «قصه­های عامیانه و انواع ادبی با تکیه بر فیروزشاه­نامه بیغمی». ادب پژوهی. شماره 24، صص 11-32.
8. قاسمی­پور، قدرت. (1389). «وجه در برابر گونه: بحثی در قلمرو نظریه انواع ادبی». فصلنامه نقد ادبی. شماره 10، صص 63-89.
9. مدبری، محمود و نجمه حسینی سروری. (1388). «بازشناسی روایت­های اسطوره­ای در آینه داستان­های ایرانی (نوع شناسی چهار داستان عامیانه فارسی)». ادب فارسی. شماره 2، صص 19-42.
10. نوروزی، خورشید. (1386). «تحلیل نوع ادبی سمک عیار». ادبیات عرفانی و اسطوره­شناختی. شماره 9، صص 135-160.
11. یاوری، هادی. (1388). «معرفی و نقد کتاب: رمانس­های عامیانه ایرانی قبل از دوره صفوی نوشته ویلیام هانوی» نقد ادبی. شماره 5. صص 197-208.