بررسی شگرد‌های طنز و مطایبه در افسانه‌های عامیانه‌ ایرانی

فهرست منابع

الف)کتاب‌­ها

1. اخوت، احمد. (1371). نشانه‌شناسی مطایبه. چاپ اول، اصفهان: نشر فردا.
2. اصلانی، محمدرضا. (1385). فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. تهران: کاروان.
3. برگسون، هانری لویی. (1379). خنده. ترجمة عباس میرباقری. تهران: شباویز.
4. بهزادی اندوهجردی، حسین. (1378). طنز و طنز پردازی در ایران. تهران: صدوق.
5. تمیم داری، احمد. (1390). فرهنگ عامه. تهران: نشر مهکامه.
6. جوادی، حسن. (1384). تاریخ طنز در ادبیات فارسی. تهران: کاروان.
7. حرّی، ابوالفضل. ( 1387 ). دربارة طنز. تهران: سوره مهر.
8. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1387). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 1. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
9. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1378). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج2. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
10. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1387). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 3. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
11. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1382). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 5. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
12. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1384). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 6. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
13. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1385). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 7. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
14. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1385). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 8. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
15. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1387). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 10. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
16. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1382). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 12. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
17. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1382). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 13. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
18. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1382). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 14. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
19. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1383). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 15. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
20. درویشیان، علی اشرف و رضا خندان. (1386). فرهنگ افسانه‌های مردم ایران. ج 19. تهران: انتشارات کتاب و فرهنگ.
21. ذوالفقاری، حسن. (1392). داستان‌های امثال. تهران: مازیار.
22. ذوالفقاری، حسن. (1394). زبان و ادبیات عامه ایران. تهران: سمت.
23. سلیمانی، محسن. (1391). اسرار و ابزار طنزنویسی. تهران: سورۀ مهر.
24. شمیسا، سیروس. (1387). بیان. تهران: نشر میترا.
25. صدر، رویا. (1381). بیست سال با طنز. تهران: نشر هرمس.
26. فاضلی، نعمت الله. (1393). بررسی متون طنزآمیز عامیانة ایرانی. تهران: نشر علم.
27. فتوحی، محمود. (1390). سبک شناسی نظریه‌ها، رویکردها و روش‌ها. تهران: سخن.
28. فورستر، ای.ام. (1357). جنبه‌های رمان. ترجمة ابراهیم یونسی، جیبی.
29. مارزلف، اولریش. (1371). طبقه‌بندی قصه‌های ایرانی. ترجمه کیکاووس جهانداری. تهران: سروش.
30. مزداپور،کتایون. (1380). روایتی دیگر از داستان دلیل محتاله و مکر زنان. تهران: انتشارات طرح نو.
31. مزداپور،کتایون. (1382). گناه ویس. تهران: اساطیر.
32. هریس،رابرت. (1383). داروی تلخ با طعم عسل(هدف و شیوة طنز). ترجمه فریبا شادمهر. تهران: جام جم.
33. هلیتزر، ملوین. (1380). اسرار شوخی‌نویسی. تهران: اداره کل پژوهش‌های سیما.

ب) مقاله­ها

1. پناهی سمنانی، محمد. (1384). «طنز تبسم در ترانه‌های بومی». فصلنامة فرهنگ مردم، سال چهارم، ش 16. صص 21 تا 25.

2. ذوالفقاری، حسن. (1392). «طنزهای گفتاری و رفتاری در قصه‌های عامیانه». فصلنامة فرهنگ مردم، ش47 و 48. صص 140تا 152.

3. شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1384). «طنز حافظ». ماهنامة حافظ، ش19، صص 30-42.

4. کردچگینی، فاطمه. (1388). «شکل دگر خندیدن». در مجموعه مقالات کتاب طنز 5، تهران: سورة مهر.