
تعداد نشریات | 26 |
تعداد شمارهها | 447 |
تعداد مقالات | 4,557 |
تعداد مشاهده مقاله | 5,379,991 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,580,057 |
مقایسة معانی حرف اضافة «به» در تاریخ بلعمی با حرف جر «باء» در زبان عربی | ||
نشریه ادبیات تطبیقی | ||
مقاله 8، دوره 11، شماره 20، شهریور 1398، صفحه 165-193 اصل مقاله (1.23 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22103/jcl.2019.2428 | ||
نویسندگان | ||
زهره قصاب پور* 1؛ ابوالقاسم رادفر2؛ علی ربیع3؛ علیرضا شعبانلو4 | ||
1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب | ||
2استاد تمام زبان و ادبیات فارسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی | ||
3استادیار زبانشناسی دانشکدة ادبیات و زبانهای خارجی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب، فرهنگی | ||
4استادیار زبان و ادبیات فارسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی | ||
چکیده | ||
فارسی زبانان تا چند قرن اخیر توجّه زیادی به نگارش دستور زبان فارسی بهویژه در زمینة حروف اضافه و معادل بودن معنای آن با حروف جر زبان عربی نداشتند. به علّت نقش مهمّ این حروف در انتقال معانی مخصوصاً در متون ادبیات کهن فارسی و تفسیری ترجمهشده، پژوهشگران با دشواریهای فراوانی مواجهشدهاند. در زمینة تطبیق معانی حرف اضافة «به» با حرف جرّ «باء»، تحقیق چشمگیری انجامنشدهاست. این مقاله به بررسی تطبیقیِ حرف اضافة «به» در تاریخ بلعمی با حرف «باء» جر در زبان عربی میپردازد. با شناخت معانی این دو حرف، و نیز، وجوه افتراق، اشتراک و اثرپذیری این دو، استفادة کاربردی با شناخت معانی آنها فراهم میشود و تصحیح و ترجمة متون این دو زبان، در حوزة این دو حرف و در مواردی رفع مشکلات دستوری و معنایی یک زبان به کمک قواعد وسیاق زبان دیگر امکانپذیر میشود. نتایج پژوهش نشانمیدهد که وسعت معنی «به» در مقایسه با «باء» بیشتر و کاربرد معانی متعدّد «به» در تاریخ بلعمی بسیار زیاد بوده که در این پژوهش به طور مبسوط به آن پرداختهشدهاست. | ||
کلیدواژهها | ||
معانی؛ حرف جر«باء»؛ حرف اضافة «به»؛ تاریخ بلعمی | ||
مراجع | ||
- قرآن کریم. (1376). ترجمة مهدی الهی قمشهای. تهران: فیض کاشانی. - ابنالرسول، سیّد محمّدرضا وکاظمینجفآبادی، سمیه. (1390). «انتهای غایت در معانی حروف جر عربی و حروف اضافة فارسی». شعرپژوهی. دورة 3، شمارة 3 (پیاپی63)، صص 1-26. - ابنعقیل، عبدالله. (1390). شرحابنعقیل. ترجمة سیّد علی حسینی. جلد2. چاپ سوم. قم: دارالعم. - ابنمالک أندلسی، محمّدبنعبدالله. (1417ق). الألفیـﺔ. قم: نوید اسلام. - ابنمنظور، محمّدبنمکرم. (1414ق). لسانالعرب، جلد 12. بیروت: دار صادر. - ابنهشامالأنصاری، عبدالله. (1411ق). «شرح قطرالندی و بلالصدی». تحقیق: محمّد محیالدین عبدالحمید. قم: الامیر. - ابنهشامالأنصاری، عبدالله. (بیتا). مغنیاللبیب عنکتبالأعاریب. بیروت: دارالکتاب العربی. - ابنهشامالأنصاری، عبدالله. (1387). مغنیالأدیب. ترجمه و شرحغلامعلى صفایى. چاپ هشتم. قم: قدس. - اصفهانی، میرزاحبیب. (1394). دستور سخن. به کوشش: محسن معینی. تهران: چشمه. - الغلایینى، مصطفى. (1414ق). جامعالدروسالعربیة. بیروت: المکتبةالعصریة. - باقری، مهری. (1393). مقدّمات زبانشناسی. چاپ هیجدهم. تهران: قطره. - بلعمی، ابوعلی. (1378).تاریخنامة طبرى. تصحیح محمّد روشن. چاپ دوم. تهران: سروش. - بهار، محمّدتقی. (1337). سبکشناسی، جلد2. چاپ دوم، تهران: امیرکبیر. - جامی، محمودالحسینبنابراهیم. (1386). تاریخ احمدشاهى، تصحیح محمّدسرور مولایی. تهران: عرفان. - جهانختک، شفقت. (1376). دستورنویسی فارسی در شبهقارة هند و پاکستان. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. - خطیبرهبر، خلیل. (1367). دستور زبان فارسی. کتاب حروف اضافه و ربط. چاپ دوم. تهران: سعدی. - دهخدا، علیاکبر. (1337). لغتنامة دهخدا. تهران: دانشگاه تهران. - رادمنش، سیّد محمّد. (1390). حروف معانی. تهران: جهان دانش. - راغب اصفهانی، حسین. (1412ق). المفردات فی غریبالقرآن. بیروت: دارالشامیـﺔ. - راوندی، مرتضى. (1382). تاریخ اجتماعى ایران، جلد 8. چاپ دوم. تهران: نگاه. - زمخشری، محمودبنعمر. (1407ق). الکشاف عنحقایق غوامضالتنزیل و عیونالأقاویل فی وجوهالتأویل. الطباع 3. بیروت: دارالکتبالعربی. - سیوطی، جلالالدین. (1416ق). الإتقان فی علومالقرآن. لبنان: دارالفکر. - سیوطی، جلالالدین. (بیتا). شرح شواهدالمغنی. قم: ادبالحوزه. - شرتونى، رشید. (1378). مبادیالعربیـﺔ، جلد3. چاپ سوم. قم: دارالعلم. - شمیسا، سیروس. (1393). سبکشناسی نثر. چاپ سوم. تهران: میترا. - صفا، ذبیحالله. (1363). تاریخ ادبیّات در ایران، جلد1. چاپ ششم. تهران: فردوس. - صفوی، کوروش. (1391). آشنایی با زبانشناسی. تهران: علمی. - طبیبیان، سیّد حمید. (1386). «بررسی حروف معانی در عربی و فارسی». پژوهشنامة علوم انسانی. دورة 8، شمارة 54، صص 345- 360. - علیبنابیطالب. (1379). «نهجالبلاغه». ترجمة محمّد دشتی. تهران: قم. - فرشیدورد، خسرو. (1393). دستور مختصر تاریخی زبان فارسی. چاپ پنجم. تهران: زوّار. - قرشی، سیّد علیاکبر. (1384). قاموس قرآن، جلد 3. چاپ چهاردهم. تهران: دارالکتب الاسلامیه. - قریب، عبدالعظیم و بهار، محمّدتقی و همکاران. (1350). دستور پنج استاد. تهران: کتابفروشی مرکزی. - کاظمی نجفآبادی، سمیه و ابنالرسول، سیّد محمّدرضا. (1389). «استعلا در معانی حروف عربی و حروف اضافه فارسی». ادبپژوهی. دورة 4، شمارة 13، صص157- 194. - گنجی، نرگس و کاظمی نجفآبادی، سمیه. (1391). «مصاحبت در معانی حروف جر عربی و حروف اضافة فارسی». شعرپژوهی. دورة 2، شمارة 1، (پیاپی 1/57)، صص 119-136. - مدرستبریزی خیابانی، میرزا محمّدعلی. (1388). دستور زبان فارسی. مقدّمة قاموسالمعارف. تهران: مؤسسة مطالعات اسلامی دانشگاه تهران- دانشگاه مکگیل. - مؤمنی، فرشته. (1394). دستور تحلیلی زبان فارسی. تهران: سیاهرود. - ناتل خانلری، پرویز. (1363). دستور زبان فارسی. چاپ چهارم. تهران: توس. - ناتل خانلری، پرویز. (1395). تاریخ زبان فارسی، جلد 3. چاپ دهم. تهران: نشر نو. - وحیدیان کامیار، تقی و عمرانی، غلامرضا. (1394). دستور زبان فارسی. چاپ شانزدهم. تهران: سمت. - همایونفرخ، عبدالرّحیم. (1364). دستور جامع زبان فارسی. چاپ سوم. تهران: علمی. - Yule, Georg. (2010). study of language. Fourth edition, New York: Cambridge University. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 524 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 404 |