نشانه های جمع گرایی در غزل سعدی

کتابنامه

-آدورنو، تئودور. (1390). «سخنی پیرامون شعر غنایی و اجتماع». مندرج در درآمدی بر جامعه­شناسی ادبیات. ترجمه محمد پوینده. تهران: نقش جهان.

-ترابی، علی­اکبر. (1385). جامعه­شناسی ادبیات فارسی. چاپ چهارم. تبریز: فروزش.

-تقی­زاده، محمود. (1389).جامعه­شناسی ادبیات جهان. تهران: سرمدی.

-حافظ، شمس الدین محمد. (1362). دیوان. چاپ دوم. به تصحیح پرویز ناتل خانلری. تهران: خوارزمی.

- حمیدیان، سعید. (1384). سعدی در غزل. چاپ دوم. تهران: قطره.

- خرمشاهی، بهاء­الدّین. (1371). حافظ­نامه. ج اول. چاپ چهارم. تهران: انتشارات علمی فرهنگی.

- دشتی، علی.(1390).  قلمرو سعدی. تهران: زوّار.

- دیچز، دیوید.(1388). شیوه­های نقد ادبی. چاپ ششم. ترجمه محمدتقی صدقیانی  و غلامحسین یوسفی. تهران: علمی.

- رستگار فسایی، منصور.(1379). حدیث عشق. سعدی­شناسی. دفتر سوم. صص22-7.

- ستوده، هدایت الله.(1381). جامعه­شناسی در ادبیات فارسی. چاپ دوم. تهران: آوای نور.

- سعدی، مصلح الدین.(1385). غزل­های سعدی. به تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: سخن.

- سلیم، غلامرضا.(1377).جامعه­شناسی ادبیات. تهران: توس.

- سمیعی، احمد.(1378). «سعدی در غزل». مندرج در سلسله موی دوست، چاپ اول . شیراز: هفت اورنگ.

- شمیسا، سیروس.(1385). سبک­شناسی شعر. چاپ دوم . تهران: نشر میترا.

- عبادیان، محمود.(1372). تکوین غزل و نقش سعدی. تهران: ابتکار.

فتوحی رودمعجنی، محمود.(1395). «مضمون در فن شعر سبک هندی». فصلنامه نقد ادبی. س 9. ش 34. صص 119- 156.

- معبودی، زهرا.(1385). جامعه شناسی در آثار سعدی. تهران: تیرگان