تحلیل متن و فرامتن قصه فیروزشاه بدخشانی بر بنیاد الگوی پیتر جیلت

فهرست منابع

منابع فارسی

1. آیدنلو، سجاد. (۱۳۸۷). «پهلوان بانو». مجلۀ مطالعات ایرانی، شماره۱۳، صص 24-11.
2. الیاده، میرچا. (1389). رساله در تاریخ ادیان. ترجمۀ جلال ستاری. چاپ چهارم. تهران: سروش.
3. الیاده، میرچا. (1368). آیین­ها و نمادهای آشناسازی. ترجمۀ نصرالله زنگویی. تهران: آگاه.
4. الیاده، میرچا. (1367). افسانه و واقعیت. ترجمۀ نصرالله زنگویی. تهران: پاپیروس.
5. بهنام، مینا. (1389). «ریخت­شناسی داستان حسنک وزیر به روایت بیهقی». گوهر گویا. شماره 83، صص150-131.
6. بهوپالی، سلیم. (1390). تذکرۀ صبح گلشن. تصحیح مجتبی برزآبادی­فراهانی. تهران: اوستا فراهانی.
7. بیغمی، حاجی­محمد. (1397). حماسۀ بهمن­شاه نامه. تصحیح میلاد جعفرپور و حسین اسماعیلی. تهران: علمی و فرهنگی.
8. پراپ، ولادیمیر. (1392). ریخت­شناسی قصّه­های پریان. ترجمۀ فریدون بدره­ای. چاپ سوم. تهران: توس.
9. جیلت، پیتر. (1397). ولادیمیر پراپ و قصۀ شفاهی جهانی. ترجمۀ پگاه خدیش. تهران: علمی و فرهنگی.
10. حصوری، علی. (1388). سرنوشت یک شمن: از ضحاک به اودن. تهران: چشمه.
11. حق­شناس، محمّدعلی؛ پگاه خدیش. (1387). «یافته­های نو در ریخت­شناسی افسانه­های جادویی ایرانی». دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران. شماره186. صص39-27.
12. حکیم، منوچهر­خان. (۱۳۸۸) اسکندر­نامه. تصحیح علیرضا ذکاوتی. تهران: سخن.
13. دادگی، فرنبغ (1385). بندهش. گزارنده: مهرداد بهار. چاپ سوم. تهران: توس.
14. درویشیان، علی­اشرف؛ خندان­مهابادی، رضا (۱۳۸۷) فرهنگ افسانه‌های مردم ایران، چاپ چهارم، تهران: کتاب و فرهنگ.
15. دینوری، ابن­قتیبه. (1423هـ). الشعر والشعراء. قاهره: دارالحدیث.
16. ذوالفقاری، حسن. (1394). یکصد منظومۀ عاشقانۀ ادب فارسی. تهران: چشمه.
17. زرین­کوب، عبدالحسین. (1375). ازگذشتۀادبیایران. تهران: الهدی.
18. سرکاراتی، بهمن. (1378). سایه­های شکار شده. تهران: قطره.
19. شاملو، نوروز­علی­بیگ. (بی­تا). قصّۀ فیروزشاه. نسخه خطی. لایپزیک: کتابخانه دانشگاه. شماره ردیف Vollers 962-01.
20. شمیسا، سیروس. (1387). انواع ادبی. چاپ سوم. تهران: میترا.
21. شوالیه، ژان؛ گربران، آلن. (۱۳۷۹). فرهنگ نمادها. ترجمه سودابه فضایلی. تهران: جیحون.
22. صفا، ذبیح­الله. (1369). تاریخ ادبیّات در ایران. چاپ دهم. تهران: فردوس.
23. صفا، ذبیح­الله (1370). گنجینۀ سخن. تهران: امیرکبیر.
24. قشیرى، عبد­الکریم. (1374). رسالۀ قشیریّه. ترجمه ابوعلى عثمانى. چاپ چهارم. تهران: علمى و فرهنگى.
25. کاشانى، عزالدین. (1367). مصباح­الهدایه و­مفتاح­الکفایه. تصحیح همایی. تهران: هما.
26. لازار، ژیلبر. (1384). شکل­گیریزبانفارسی. ترجمه مهستی بحرینی. تهران: هرمس.
27. لاهیجی، شهلا؛ کار، مهرانگیز. (۱۳۷۱). شناخت هویّت زن ایرانی. تهران: روشنگران.
28. مارزلف، اولریش. (1376). طبقه­بندی قصه­های ایرانی. ترجمه کیکاووس جهانداری. چاپ دوم. تهران: سروش.
29. محجوب، محمدجعفر. (1363). «بویۀ پرواز»، ایران نامه. سال3. شماره8. صص86-54.
30. مختاریان، بهار. (1384). «الگوی پیشنهادی رده­بندی داستان­های پریان بر بنیاد اسطوره­ها». مجله انسان­شناسی. شماره۸. صص139-119.
31. میبدى، رشیدالدین. (1371). کشف­الأسرار وعدة­الأبرار. تصحیح حکمت‏. تهران: امیرکبیر.
32. نصرآبادی، محمّدطاهر. (1317). تذکرۀ نصرآبادی. طهران: ارمغان.
33. نظامی، الیاس بن یوسف. (1389). لیلی و مجنون. تصحیح ثروتیان. چاپ دوم. تهران: امیرکبیر.
34. نقیب­الممالک، محمّدعلی (۱۳۷۸) امیر ارسلان. با مقدمۀ محمّدجعفر محجوب، تهران: موسسه فرهنگی فردا.
35. هاشمی­سندیلوی، شیخ­احمد. (1970). تذکرۀ مخزن­الغرائب. لاهور: دانشگاه پنجاب.
36. هدایت، صادق. (۱۳۳۴) نوشته­های پراکنده. تهران: امیرکبیر.
37. یونگ، کارل گوستاو. (1393). انسان و سمبول­هایش. ترجمۀ محمود سلطانیه. چاپ نهم. تهران: جامی.

منابع عربی

1. الطهرانی، آقا­بزرگ. (1403هـ). الذریعه إلی تصانیف الشیعه. چاپ سوم. بیروت: دارالأضواء.

منابع لاتین

1. Blochet, E. (1905). Catalogue des manuscrits Persans de la Bibliothèque nationale. Tome Quatrième. Paris: E. Leroux.
2. Ethe, H. (1903). Catalogue of Persian manuscripts in the library fo  the India Office. Vol 1. Oxford; Printed for the India Office.