دستوری‌ شدگی فعل «گرفتن» و کاربردهای وجهی آن

الف. منابع فارسی

ابوالفتوح رازی، حسین بن علی. (1376). روض‌الجنان و روح‌الجنان فی تفسیر القرآن، به کوشش و تصحیح محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح، 20ج، مشهد: آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهش‌های اسلامی.

احمدی گیوی، حسن. (1380). دستور تاریخی فعل، ج 2، تهران: قطره.

بلعمی، محمد بن محمد. (1373). تاریخنامۀ طبری، گردانیده منسوب به بلعمی، بخش چاپ‌نشده، به تصحیح و تحشیۀ محمد روشن، ج 3 و 4. تهران: البرز.

بلعمی، محمد بن محمد. (1378). تاریخنامۀ طبری، گردانیده منسوب به بلعمی، به تصحیح و تحشیۀ محمد روشن، ج 1 و 2، تهران: سروش.

بهار، مهرداد. (1390). بندهش، تهران: انتشارات توس.

بیهقی، ابوالفضل. (1383). تاریخ بیهقی، تصحیح علی‌اکبر فیاض، تهران: علم.

ترجمۀ تفسیر طبری. (1356). به تصحیح و اهتمام حبیب یغمائی، ج 4، تهران: توس.

تسلی‌بخش، فهیمه. (1400). «پیدایش فعل ”پنداشتن“ در زبان فارسی و کارکردهای وجهی آن». تاریخ ادبیات، 14(1)، 103-126.

تسلی‌بخش، فهیمه و چنگیزی، احسان. (139۹الف). «دستوری‌شدگی صورت‌های زبانی مشتق از ”گفتن“»، زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی، ۲۸(۸۹)، 129-101.

تسلی‌بخش، فهیمه و چنگیزی، احسان. (1399ب). «روند دستوری‌شدگی انگار/ انگاری». پژوهش‌های زبانی، 11(2)، 49-72.

تفضلی، احمد. (1385). ترجمۀ مینوی خرد، به کوشش ژاله آموزگار، تهران: توس.

جعفری‌دهقی، محمود، منشی‌زاده، مجتبی و تسلی‌بخش، فهیمه. (1399). «بررسی پیدایش فعل وجهی ”رسیدن“ در فارسی از منظر دستوری‌شدگی»، علم زبان، 7(11)، 7-44.

چنگیزی، احسان. (1394). «گرفتار، صفت بهمن». زبان‌شناخت، 6(2)، 99-115.

چنگیزی، احسان. (1399). «دستوری‌شدگی ”هشتن“ در متون ادب فارسی». تاریخ ادبیات، 13(2)، 104-79.

حافظ، شمس‌الدین محمد. (1380). دیوان غزلیات، به کوشش خلیل خطیب‌رهبر، تهران: انتشارات صفی‌علیشاه.

دادور، شهریار. (1990). از ارتفاع قلۀ نام و ننگ. استکهلم.

داوری، شادی. (1394). «از اجبار تا یقین، تکوین و تحول معانی وجهی ”باید“ براساس فرایند معین‌شدگی»، جشن‌نامۀ دکتر کورش صفوی، به کوشش مهرداد نغزگوی‌کهن و محمد راسخ‌مهند، تهران: سیاهرود.

داوری، شادی و نغزگوی‌کهن، مهرداد. (1395). زبان فارسی در گذر زمان، مجموعه مقالات. تهران: کتاب بهار.

دلارامی‌فر، منصوره، یوسفیان، پاکزاد، اله‌بخش، محمد و آهنگر، عباسعلی. (1396). «روابط معنایی فعل ”گرفتن“ در زبان فارسی: رویکرد معنی‌شناسی قالب‌بنیاد فیلمور (1997)». پژوهش‌های زبانی، 8(1)، 79-98.

دهخدا، علی اکبر. (1377). لغت‌نامۀ دهخدا، چاپ دوم از دورۀ جدید، ج 8، تهران: مؤسسۀ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران با همکاری انتشارات روزنه.

دهقانی، محمد. (1394). «نگاهی به خوانش دولت‌آبادی از تاریخ بیهقی». نقد کتاب ادبیات و هنر، 1، 61-70.

رضایی، والی. (1393). «گواه‌نمایی در زبان فارسی امروز». پژوهش‌های زبانی، 5(1)، 21-40.

سعدی، مصلح‌الدین. (1384). گلستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی، تهران: انتشارات خوارزمی.

عطار نیشابوری، فریدالدین محمد. (1339). دیوان قصائد و ترجیعات و غزلیات. با تصحیح و مقابله و مقدمۀ سعید نفیسی، تهران: کتابخانۀ سنائی.

عموزاده، محمد، کریمی‌دوستان، غلامحسین و شریف، بابک. (1396). «شبکۀ معنایی فعل گرفتن بر اساس انگارۀ چندمعنایی اصول‌مند». پژوهش‌های زبانی، 7(1)، 117-136.

فردوسی، ابوالقاسم. (1373). شاهنامه. به‌کوشش جلال خالقی‌مطلق، زیر نظر احسان یارشاطر، ج 3، کالیفرنیا: بنیاد میراث ایران.

فره‌وشی، بهرام. (1354). کارنامۀ اردشیر بابکان. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

قرآن کریم

لاینز، جان. (1391). درآمدی بر معنی‌شناسی زبان، ترجمۀ کورش صفوی، تهران: علمی

میبدی، ابوالفضل رشیدالدین. (1371). کشف‌الاسرار و عده‌الابرار، به سعی و اهتمام علی اصغر حکمت، 10 ج، تهران: امیرکبیر.

میرفخرایی، مهشید. (1386). هادخت‌نسک. ویراست جدید، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

ناتل خانلری، پرویز. (1356). یوسف و زلیخا؛ از تفسیر تربت جام ابوبکر عتیق سورآبادی، تهران: امیرکبیر.

همایونفر، مژگان. (1392). «بررسی روند دستوری‌شدگی فعل‌های وجهی زبان فارسی براساس پارامترهای لمان». دستور، ویژه‌نامۀ نامۀ فرهنگستان، 9، 50-73.

ب. منابع لاتین

Anklesaria, T. D. (1913). Dânâk-u Mainyô-i Khard. Bombay.

Quran

Amozadeh, M., Karimi Doostan, G., & Sharif, B. (2016). The Semantic Network of “Gereftan” in Persian Based on Principled Polysemy Model. Language Research, 7(1), 117-136. 

Natel Khanlari, P. (1977). Yusof & Zuleikha, taken from Tafsir-i Sur Abadi, Tehran: Amir Kabir (In Persian)

Mirfakhrayi, M. (2007). Hādōxt Nask, New ed., Tehran: IHCS Publication. (In Persian)

Lyons, J. (2012) Language semantics; an introduction, translated by Kourosh Safavi, Tehran: Elmi. (In Persian)

 

Bartholomae, C. (1961). Altiranisches Wörterbuch, Berlin: W. De Gruyter.

De Haan, F. (2006). “Typological approaches to modality”. In W. Frawley, et al. (ed.). The Expression of Modality. Berlin, Boston: De Gruyter Mouton.

Frawley, W. (1992). Linguistic Semantics. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.

Heine, b., Claudi, U., & Hünnemeyer, F. (1991). Grammaticalization: A conceptual framework. Chicago: University of Chicago Press.

Heine, b. (2003). “Grammaticalization”. In The Handbook of Historical Linguistics, Janda & Joseph (eds.), Oxford Blackwell, 575-601.

Hopper, P. & Traugott, E. (1991). “On Some Principles of Grammaticalization”. Approaches to Grammaticalization, Traugott & Heine (eds.), Vol.1, Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins.

Hopper, P. & Traugott, E. (2003). Grammaticalization. 2nd edition. Cambridge University Press.

Humbach, H., Elfenbein, J., & Skjvaervo, P. O. (1991). The Gāthās of Zarathushtra and the Other Old Avestan Texts, Part I, Heidelberg: Winter.

Jamasp-Asana, J. M. (1897/1913). Pahlavi Texts, Bombay: Fort Printing Press.

Kent, R. G. (1953). Old Persian: Grammar, Texts, Lexicon. New Haven: American Oriental Society.

Lyons, J. (1977). Semantics. Cambridge: Cambridge University Press.

Monier-Williams, M. (1899). A Sanskrit-English Dictionary, Oxford: The Clarendon Press.

Pakzad, F. (2005). Bundahišn. Zoroastrische Kosmogonie und Kosmologie. Tehran: Center for the Great Islamic Encyclopedia.

Palmer, F. R. (1986). Mood and Modality. Cambridge: Cambridge University Press.

Palmer, F. R. (2001). Mood and Modality. (2^nd ed.). Cambridge: University Press.

Shaked, Sh. (1979). The Wisdom of Sasanian Sages, (Dēnkard VI). Boulder, Colorado.

Von Wright, G. H. (1951). An Essay in Modal Logic. Amsterdam: North Holland.

Van der Auwera, J. & Plungian, V. (1998). “Modality’s semantic map”. Linguistic Typology, 2: 79–124.