آمار
| تعداد نشریات | 26 |
| تعداد شماره‌ها | 447 |
| تعداد مقالات | 4,557 |
| تعداد مشاهده مقاله | 5,380,005 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,580,083 |
دستوری‌شدگی فعل «گرفتن» و کاربردهای وجهی آن | ||
| مجله مطالعات ایرانی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 دی 1402 | ||
| نوع مقاله: علمی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22103/jis.2023.19672.2353 | ||
| نویسنده | ||
| فهیمه تسلی بخش* | ||
| فارغ التحصیل دکتری فرهنگ و زبانهای باستانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| صورت‌هایی از فعل «گرفتن»، در فارسی امروز، برای بیان مفهوم وجهی فرض و تصویر شرایطی غیرواقعی به کار گرفته می‌شوند. این پژوهش، پس از مرور بر پیشینۀ تحقیقات انجام‌شده در این حوزه و معرفی مبانی نظری در دو حوزۀ وجهیت و دستوری‌شدگی، با رویکردی درزمانی، به کاربردهای مختلف فعل «گرفتن» در فارسی باستان، فارسی میانه و فارسی نو پرداخته و با مرور شواهدی از سه دورۀ زبان، روند دستوری‌شدگی این فعل و کاربردهای وجهی آن را مورد توجه قرار داده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که در این روند، بسط استعاری، مقدم شدن فعل و پذیرفتن بند پیرو به‌عنوان مفعول باعث شده است تا از طریق سازوکارهایی مثل بازتحلیل و قیاس، صرف‌های اول‌شخص مفرد ماضی، اول‌شخص مفرد و جمع مضارع و صورت‌های امر از فعل «گرفتن» از شکل واژگانی خود فاصله بگیرند و با نزدیک‌تر شدن به کاربردهای دستوری، برای بیان وجهیت غیرواقعی و فرضی به کار گرفته شوند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| دستوری‌شدگی؛ وجهیت؛ گرفتن؛ زبان فارسی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 90 |
||