واکاوی تطبیقی درخت، نور و آب در اشعار سهراب سپهری و اکتاویو پاز

• قران کریم
• اردلانی، شمس‌الحاجیه. (1395). «کارکرد اسطوره‌ها در اشعار سهراب سپهری». فصلنامۀ ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناسی. بهار، (42)، 11-42.
• الیاده، میرچا. (1392)؛ شمنیسم: فنون کهن خلسه. ترجمۀ محمّدکاظم مهاجری. تهران: نشر ادیان.
• الیاده، میرچا. (1392)؛ متون مقدّس بنیادین از سراسر جهان. برگردان مانی صالحی علامه، دورۀ 4 جلدی. چ 3، تهران: فراروان.
• الیاده، میرچا. (1367). افسانه و واقعیت. ترجمۀ نصرالله زنگویی. تهران: پاپیروس.
• الیاده، میرچا. (1372). رساله در تاریخ ادیان. ترجمۀ جلال ستاری. تهران: سروش.
• باستید، روژه. (1391)؛ دانش اساطیر. ترجمۀ جلال ستاری. تهران: توس.
• بندهش. (1369). گزارش مهرداد بهار. تهران: توس.
• بورخس، خورخه لوییس. (1388). این هنر شعر. ترجمۀ میمنت میرصادقی و هما متین رزم، چ دوم. تهران: نیلوفر.
• بهگودگیتا (گیتا)، سرود خدایان (1374)؛ ترجمۀ محمّدعلی موحّد. تهران: شرکت سهامی انتشارات خوارزمی.
• پاز، اکتاویو. (1383). به من گوش سپار چنان‌که به باران. ترجمۀ سعید سعیدپور.تهران: مروارید.
• پاز، اکتاویو (1377). سمندر. ترجمۀ فولاد نظیری. تهران: سازمان چاپ احمدی.
• پاز، اکتاویو. (1371)؛ سنگ آفتاب. ترجمۀ احمد میرعلایی. تهران: فروغی.
• پورخالقی چترودی، مهدخت. (1387). درخت شاهنامه. چ دوم، مشهد: شرکت به نشر.
• توب، کارل. (1375). اسطوره‌های آزتکی و مایا. ترجمۀ عباس مخبر. تهران: مرکز.
• داتی، ویلیام (1396)؛ اساطیر جهان. ترجمۀ ابوالقاسم اسماعیل‌پور. چ دوم، تهران: چشمه.
• دوبوکور، مونیک. (1373). رمزهای زنده‌جان. ترجمۀ جلال ستّاری. تهران: مرکز.
• زمرّدی، حمیرا. (1387). نمادها و رمزهای گیاهی در شعر فارسی. تهران: زوّار.
• زمرّدی، حمیرا. (1385)؛ نقد تطبیقی ادیان و اساطیر در شاهنامۀ فردوسی، خمسۀ نظامی و منطق‌الطیر. چ دوم. تهران: زوّار.
• سپهری، سهراب (1389). اتاق آبی. تهران: مرز فکر.
• سپهری، سهراب (1388). هشت کتاب. تهران: طهوری.
• شمیسا، سیروس. (1382). نگاهی به سپهری. تهران: صدای معاصر.
• صفا، ذبیح الله. (1369). حماسه‌سرایی در ایران. چ پنجم. تهران: امیر کبیر.
• ضرابی‌ها، محمّد ابراهیم (1384). نگاه ناب( 2 مجلد). تهران: بینادل.
• طاهری، علیرضا (1390). «درخت مقدّس، درخت سخنگو و روند شکل‌گیری نقش واق»، فصلنامۀ علمی-پژوهشی باغ نظر، مرکز پژوهشی هنر معماری و شهرسازی نظر. زمستان، سال هشتم، (19)، 54-43.
• کتاب مقدّس، عهد عتیق و عهد جدید (1895). به همت انجمن کتاب مقدّس ایران.
• کوک، راجر. (1387). درخت زندگی. ترجمۀ سوسن سلیم‌زاده و هلینا مریم‌قائمی. تهران: جیحون.
• گزیدۀ سرودهای ریگ‌ودا. (1372). به اهتمام محمّدرضا جلالی نائینی. تهران: نقره.
• محمودی، مریم؛ خادمی، احمد. (1398). «سنگ آفتاب اکتاویو پاز و تاثیر آن بر ذهن و زبان شاملو». پژوهش ادبیات معاصر جهان. 24، (2)،صص  565-582.
• مختاریان، بهار.(1389)؛ درآمدی بر ساختار اسطوره‌ای شاهنامه. چ اول، تهران: آگه.
• معصومی، غلامرضا. (1387). مقدمه‌ای بر اساطیر و آیین‌‌های باستانی جهان. چ دوم. تهران: شرکت انتشارات سورۀ مهر.
• هارت، جرج. (1374). اسطوره‌های مصری. ترجمۀ عباس مخبر. تهران: مرکز.
• یوست، فرانسوا(1386). «چشم­انداز تاریخی ادبیات تطبیقی». ترجمۀ علیرضا انوشیروانی. مطالعات ادبیات تطبیقی، ش 3، صص 60-33
• یونگ، کارل گوستاو. (1387). انسان و سمبولهایش. ترجمۀ حسن اکبریان طبری. تهران: دایره.

ب.منابع لاتین

-Valdivia, Benjamin (2022). India as a reference in Octavio Paz, Rapkatha Journal on interdisciplinary studies in humanities, September, Vol 14, No: 3, 1-8.

-Wilson, Jason (1979). Octavio Paz, a study of his poetics, Cambridge University: London.