آمار
| تعداد نشریات | 26 |
| تعداد شماره‌ها | 447 |
| تعداد مقالات | 4,557 |
| تعداد مشاهده مقاله | 5,379,997 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,580,061 |
تعیین قابلیت ترکیب لاین‌های فلفل دلمه‌ای (.Capsicum annuum L) نارنجی گلخانه‌ای از نظر ویژگی‌های میوه | ||
| مجله ژنتیک و به‌نژادی گیاهی | ||
| دوره 1، شماره 3، مهر 1403، صفحه 37-50 اصل مقاله (609.78 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22103/gpb.2025.4851 | ||
| نویسندگان | ||
| زهرا رودباری* 1؛ جواد سرحدی2 | ||
| 1استادیار، بخش تحقیقات علوم زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب کرمان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ایران. | ||
| 2استادیار، بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب کرمان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ایران. | ||
| چکیده | ||
| هدف: بخش اعظم بذر هیبرید سبزی و صیفی کشور وارداتی است و انتظار می‌رود بتوان تا سال 1410 به چالش وابستگی شدید به کشورهای خارجی در این حوزه با تولید بذر هیبرید داخلی غلبه کرد. پیش‌نیاز هر برنامه به‌نژادی گیاهی و تولید بذر هیبرید، انتخاب والدین همراه با اطلاعات مربوط به ماهیت عملکرد ژن‌های کنترل‌کننده صفات مختلف است. از طریق تلاقی دای‌آلل بین لاین‌های والدینی می‌توان اطلاعاتی در مورد وراثت‌پذیری، انواع اعمال ژنی دخیل در بیان صفات و پیش‌بینی عملکرد نتاج به‌دست آورد. مواد و روش‌ها: به‌منظور ارزیابی ترکیب‌پذیری 7 لاین فلفل دلمه‌ای نارنجی حاصل از 6 نسل خودگشنی، تلاقی دی‌آلل یکطرفه انجام شد و 21 هیبرید حاصل به‌همراه 7 لاین والدینی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار کشت شدند. در هر تکرار از هر تیمار (هیبریدها یا والدین) 10 بوته و در مجموع 30 بوته در گلخانه کشت شد. صفات طول و قطر میوه، ضخامت گوشت، ضخامت دم میوه و وزن میوه و عملکرد میوه در کل دوره رشد ثبت و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف بین ژنوتیپ‌ها (لاین‌های والدینی و هیبریدها) برای تمامی صفات مورد مطالعه در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. بنابراین تجزیه گریفینگ به‌روش دوم انجام شد و مجموع مربعات بین ژنوتیپ‌ها به ترکیب‌پذیری عمومی و خصوصی تفکیک و نوع عمل ژن مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به این‌که واریانس ترکیب‌پذیری عمومی والدها و واریانس ترکیب‌پذیری خصوصی هیبریدها از نظر تمام صفات معنی‌دار بود، وجود اثرات افزایشی و غیر افزایشی در کنترل ژنتیکی صفات موردمطالعه مورد تائید قرار گرفت. نتایج نشان داد با وجود آنکه اثرات ژنی افزایشی و غیر افزایشی در کنترل صفات مورد ارزیابی نقش دارند اما اثرات غیر افزایشی نقش مهم‌تری در کنترل همه صفات بازی می‌کنند. چرا که نسبت بیکر زیر 5/0 بود. مقادیر پایین واریانس ترکیب‌پذیری عمومی به ترکیب‌پذیری خصوصی نشان داد که اثرات غیر افزایشی (غالبیت و یا اپیستازی) نقش بیشتری در کنترل صفات نقش دارند. نتیجه‌گیری: هیبریدهای 31×20، 30×25 و 33×30 به‌دلیل داشتن عملکرد بالا و صفات مطلوب و قابلیت رقابت با هیبریدهای شاهد تجاری جهت انجام آزمایشات DUS و معرفی رقم پیشنهاد می‌گردند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اثرات ژنی؛ ترکیب‌پذیری عمومی و خصوصی؛ درجه غالبیت | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 42 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 22 |
||