تحلیل تطبیقی بن مایه‌های سیاست مدن در کتاب شهریار ماکیاولی و اخلاق ناصری

منابع

الف) کتاب­ها

1.  آشوری، داریوش. (1395). دانشنامۀ سیاسی: فرهنگ اصطلاحات سیاسی. تهران: مروارید.
2. ارسطو. (1356). اخلاق نیکو ماخوس. ترجمه محمدحسن لطفی، تهران: انتشارات طرح نو.
3. ضیمران، محمد. (1387). میشل فوکو: دانش و قدرت. چاپ چهارم، تهران: هرمس.
4. علوی مقدم، سید محمد و اشرف زاده، رضا. (1373). گزیدۀ اخلاق ناصری. تهران:توس.

5. ماکیاولی، نیکلا. (1327). شهریار. ترجمه محمود محمود. تهران: نگاه.

6. مدرس رضوی، محمدتقی. (1354). احوال و آثار خواجه نصیرالدّین طوسی. تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.

ب) مقاله­ها       

1. حاجلی، علی(1395). «فوکو، گفتمان، تحلیل گفتمان». فصلنامۀ انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. شماره 42. صص 141- 113.

2. جهانبگلو، رامین.(1372). «ماکیاولی و اندیشۀ رنسانس». کلک. شماره 40. صص 30-25.

3. فردوس، آقاگل­زاده و غیائیان، مریم­السادات. (1386). «رویکرد غالب در تحلیل گفتمان انتقادی». زبان و زبان­شناسی. شماره سوم. صص 54-39.

4. فاضلی، محمد. (1383). «گفتمان و تحلیل گفتمان انتقادی». پژوهشنامۀ علوم انسانی و اجتماعی. شماره چهاردهم. صص 109-82.

     5. سرمست، بهرام. (1388). «مفاهیم اساسی در اندیشه سیاسی ماکیاولی». مطالعات سیاسی. شماره 3. صص 141 – 123.

6. شریعت، فرشاد و نادری باب اناری، مهدی. (1390). «جدال اخلاق و سیاست در اندیشۀ خواجه نصیرالدّین طوسی و نیکولا ماکیاولی». پژوهشنامه علوم سیاسی. شمارۀ 1. صص 116 – 87.

7. یحیایی ایله­ای، احمد. (1390). «تحلیل گفتمان چیست؟». تحقیقات روابط عمومی. شماره 60. صص 65-58.