ردّ پای نثر عبید زاکانی در کاریکلماتورهای پرویز شاپور

فهرست منابع

منابع فارسی

1. آلن، گراهام. (1392). بینامتنیت. ترجمۀ پیام یزدانجو. تهران: مرکز.
2. انوری، حسن. (1381). فرهنگ بزرگ سخن. جلد ششم. تهران: سخن.
3. بیدل دهلوی، عبدالقادر. (1384). دیوان بیدل دهلوی. تصحیح خلیل‌الله خلیلی. به اهتمام مختار اسماعیل‌نژاد. تهران: سیمای دانش
4. پزشکزاد ایرج. (1381). طنز فاخر سعدی. تهران: شهاب.
5. حسین‌پور، علی. (1385). «کاریکلماتورنویسی». فصلنامۀ رسالۀ دانشگاه (مجلۀ علمی‌ـ‌فرهنگی روابط عمومی دانشگاه کاشان). سال هفتم. شمارۀ 28. صص 98ـ101.
6. حسینی، حسن. (1368). بیدل، سپهری و سبک هندی. چاپ دوم. تهران: سروش.
7. حق‌شناس، علی‌محمد. (1383). «سه چهرۀ یک هنر: نظم، نثر و شعر». مجلۀ مطالعات و تحقیقات ادبی. سال اول، شمارۀ 1 و 2. صص47- 69.
8. حلبی، علی‌اصغر. (1377). عبید زاکانی. تهران: طرح نو.
9. داد، سیما. (1390). فرهنگ اصطلاحات ادبی. چاپ پنجم. تهران: مروارید.
10. درویشعلی‌پورآستانه، لیلا و صفایی، علی. (1394). «تحلیل مقایسه‌ای کاریکلماتورهای پرویز شاپور با تنی چند از کاریکلماتورنویسان». زبانوادبفارسی. پاییز و زمستان 94. شمارۀ 232. صص 69ـ82.
11. رستگار فسایی، منصور. (1380). انواع نثر فارسی. تهران: سمت.
12. زاکانی، نظام‌الدین عبیدالله. (1382). کلیات عبید زاکانی. تصحیح و تحقیق و شرح پرویز اتابکی. چاپ دوم. تهران: زوار.
13. سادات اشکوری، کاظم. (1378). «تلاشی برای راه یابی به دنیای طنز، یادی از پرویز شاپور». نشریۀ آزما. شمارۀ 5، آبان 1378. صص 55ـ58.
14. سعدی، مصلح بن عبداللّه. (1391). گلستان سعدی. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. چاپ دهم. تهران: خوارزمی.
15. سلطانی، پوری و فانی، کامران. (1381). سرعنوان‌های موضوعی فارسی (ویراست سوم). با همکاری مهناز رهبری‌اصل. تهران: کتابخانۀ ملی ایران.
16. شاپور، پرویز. (1384). قلبم را با قلبت میزان می‌کنم. تهران: مروارید.
17. شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (1390). از جامی تا روزگار ما. ترجمه حجت‌الله اصیل. تهران: نی.
18. شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (1391). رستاخیز کلمات. تهران: سخن.
19. شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (1392). با چراغ و آینه. چاپ چهارم. تهران: سخن.
20. شمیسا، سیروس. (1383). انواع ادبی. چاپ دهم از ویرایش سوم. تهران: فردوس.
21. شیری، قهرمان. (1377). «رازهای طنزآوری». فصل‌نامۀ سنجش و پژوهش. شمارۀ 13 و 14، سال چهارم. صص200ـ 216.
22. صفا، ذبیح‌الله. (1390). تاریخ ادبیات در ایران.جلد پنجم (بخش اول). چاپ پانزدهم. تهران: فردوس.
23. صفوی، کورش. (1390). از زبان‌شناسی به ادبیات. جلد اول (نظم). چاپ سوم. تهران: سورۀ مهر.
24. طالبیان، یحیی و تسلیم جهرمی، فاطمه. (1391). کاریکلماتور در گسترۀ ادبیات فارسی. تهران: فصل پنجم.
25. طالبیان، یحیی و تسلیم جهرمی، فاطمه. (1389). «بررسی رابطه امثال‌وحکم با کاریکلماتورها». پژوهش‌های نقد ادبی و سبک‌شناسی، شمارۀ 9، پاییز 1391. صص 227ـ250
26. طوسی، خواجه نصیرالدین. (1367). اساس‌الاقتباس. تصحیح مدرّس رضوی. چاپ چهارم. تهران: دانشگاه تهران.
27. عبید زاکانی، نظام‌الدین. (1999). کلیّات عبید زاکانی. به اهتمام محمّدجعفر محجوب، نیویورک: Bibliotheca Persica Press.
28. کردچگینی، فاطمه. (1388). «شکل دگر خندیدن». کتاب طنز 5. به اهتمام سید عبدالجواد موسوی. تهران: سورۀ مهر. صص 8ـ41.
29. لودی، شیرعلی خان. (1377). تذکرۀ مرآةالخیال. به اهتمام حمید حسنی. تهران: روزنه.
30. موریل، جان. (1392). فلسفۀ طنز. ترجمۀ محمود فرجامی  دانیال جعفری. تهران: نی.
31. ناتل‌خانلری، پرویز. (1369). مجموعه مقالات (هفتاد سخن). جلد سوم. تهران: توس.
32. نامورمطلق، بهمن. (1390). درآمدی بر بینامتنیت (نظریه‌ها و کاربردها). تهران: سخن.
33. نبوی، ابراهیم. (1378). کاوشی در طنز ایران. جلد اول. تهران: جامعۀ ایرانیان.
34. نظری، نجمه. (1389). «پایین آمدن درخت از گربه». مجلۀ مطالعات علوم بلاغی دانشگاه سمنان. بهار 1389. شمارۀ 1. صص 141ـ160.
35. یوسفی، غلامحسین. (1354). دیدار با اهل قلم. جلد اول. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.